Lieve mensen,

Hartelijk dank om hier zo talrijk aanwezig te zijn. Mijn zus, Myriam en ikzelf hadden dit in onze stoutste dromen niet durven hopen.

Vorig jaar tijdens de bevrijdingsfeesten in onze stad, opperde Achilles, onze broer het idee om 80 jaar bevrijding van de kampen te herdenken.
Hij stelde dit ook voor aan Fabienne Arras en Wim Govaerts, hier aanwezig.

Als kinderen van politieke gevangenen mochten we dit idee niet laten voorbij gaan.

Het zaadje was gepland.

Op 13 november vorig jaar overleed Achilles plots en zo kwam het grootste deel van het archief van de Witte Brigade, sector 26, Lier in onze handen.
Het ging eerst van onze papa naar onze broer en is nu bij ons.

De families van de politieke gevangenen terugvinden was niet eenvoudig maar met de hulp van Wim en via sociale media bleven onze contacten groeien.

We wilden jullie families samenbrengen, naar mekaars verhalen luisteren, samenhorigheid creëren. Dit mag geen éénmalige gebeurtenis blijven

Op 27 januari 1945 werd Auschwitz bevrijd door het Rode Leger, er waren 7000 overlevenden achtergebleven.

Op 14 februari 1945 werd Gross Rosen in Polen bevrijd.

11 april 1945 werd Buchenwald bevrijd door de Amerikanen.
Dagen ervoor kwamen de gevangenen zelf in opstand.

29 april 1945 werd Dachau bevrijd. Hier treft het Amerikaanse leger duizenden doden en uitgemergelde overlevenden aan.

Een lange lijst van meer dan 1000 kampen volgden en werden bevrijd door de sovjets en het Amerikaanse en Engelse leger.

Onder de overlevenden misschien uw grootvader, vader, uw oom, maar onder de doden ook honderden mannen, vrouwen en kinderen, die ook een vader, moeder, een echtgenoot of kind waren van iemand.

Velen kwamen niet meer terug, miljoenen mannen en vrouwen werden vermoord om wie ze waren, niet alleen joden maar ook zigeuners, homo’s, communisten en verzetsleden.

Zij die zich verzet hebben tegen de Duitse bezetter, de nazi-ideologie, de militaire overheersing maar vooral tegen de onderdrukking van vrijheid.
Vrijheid van meningsuiting, persvrijheid, politieke vrijheid.

Vergeten we niet dat er vandaag, globaal, meer mensen worden onderdrukt dan dat er mensen in vrijheid leven.

Als de poorten van de kampen opengaan, gaan ook de ogen van de bevrijders open.
Zij staan oog in oog met het onbegrijpelijke lijden dat daar heet plaatsgevonden.

De bevrijding betekende voor velen het einde van een onvoorstelbare nachtmerrie. Maar ook een nieuw begin, een kans om op te bouwen, om te getuigen, om ervoor te zorgen dat wat er gebeurde nooit wordt vergeten.

Wij herdenken niet alleen slachtoffers maar ook moedige mannen en vrouwen, onze helden.
Hun namen mogen niet in de vergetelheid raken.

Herdenken is niet alleen stilstaan bij het verleden maar ook een opdracht voor de toekomst.
Het is een herinnering aan de verschrikkingen die voortkomen uit haat, discriminatie, onverschilligheid en extremisme.

Het is een oproep aan iedereen om waakzaam te blijven, om op te staan tegen onrecht en om een wereld op te bouwen waarin niemand wordt vervolgd om zijn identiteit en zijn ideeën rond vrijheid en democratie.

Dit is een stuk geschiedenis dat we moeten doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen en nooit vergeten.