Dames en heren,
Meer dan tachtig jaar geleden werden vele Lierenaars uit bed en huis gehaald, weggevoerd in nacht en nevel. Om te eindigen in de hel op aarde. Vandaag herdenken wij zij die weerkeerden, en zij die niet weerkeerden.
Het is in zulke situatie verleidelijk om te spreken van helden. Helden die de strijd aangingen tegen het fascistische monster, zonder enige twijfel of angst. En helden, die sneuvelen glorieus op het veld van eer.
Maar helden horen in sprookjes. En geschiedenis is geen sprookje.. Niemand kiest de uitdagen die op ons levenspad worden gelegd, of de wereld waarin wij leven. Wij ondergaan de draaikolk waarin de rivier van de tijd ons meesleurt, en we proberen naar best vermogen boven water te blijven. Dat geldt voor ons, en net zo goed voor de mensen die we vandaag herinneren.
De realiteit is dat de mensen hier op de plaat naast mij heel gewone mensen waren. Mensen zoals u en ik. Geen grote onversaagde helden, geboren voor het avontuur. Het waren vaders en moeders, broers of zussen, zonen en dochters. Mensen met vrienden, een gezin, een beroep. Mensen die alles te verliezen hadden dus. En dat maakt hun daad des te groter, des te moediger.
Want deze mensen zochten niet naar heldendom of medailles. Zij zouden alles hebben gegeven om niet in tijden van oorlog en terreur te moeten leven.
Maar het lot besliste anders.
En toen het zover was, maakten zij hun keuze. De keuze om niet aan de kant te blijven staan, maar verzet te plegen. Niet met de vlag omhoog en de fanfare op kop. Maar op hun kleine, bescheiden manier. En ze betaalden daar een verschrikkelijke prijs voor.
Laten we hen herinneren om wie ze waren. Geen grote sprookjeshelden. Maar gewone Lierenaars. Gewone mensen. Die hadden willen leven in tijden van vrede.
Iets wat wij vandaag vanzelfsprekend vinden. Maar die vrede hadden we nooit gehad zonder het offer van deze mensen. Een offer dat hen alles kostte.
Laten we hen daarvoor dankbaar zijn, en herinneren. In naam van Lier, in naam van alle generaties: dankjewel. En rust zacht. We zullen jullie nooit vergeten.